بررسی مدل شایستگی اعضای هیئت علمی در محیط مجازی از دیدگاه اعضای هیئت علمی و دانشجویان (مورد مطالعه: دانشگاه مهر البرز تهران)

جایگاه خطیر اعضای هیئت علمی در پیشبرد رسالت های نظام آموزش عالی از یک سو و از سوی دیگر تغییرات و تحولات شگرف و سریع در کلیه ابعاد و زمینه های علمی و عملی در جهان، ضرورت به هنگام سازی دانش و مهارت اعضای هیئت علمی به منظور تربیت نیروی انسانی منطبق با این تحولات و برای پاسخگویی به نیازهای جامعه را طلب می کند. در این مقاله با بهره گیری از مبانی نظری پیرامون مدل های شایستگی و محیط مجازی، بر اساس مدل آرمانر ، به تفکیک شایستگی های اعضای هیئت علمی در محیط مجازی به کمک سه مولفه «ساختن اجتماع علمی» و «رشد حرفه ای» و «رشد شخصی» پرداخته شده است. روش تحقیق، توصیفی و از نوع همبستگی است، جهت مطالعه میدانی از دانشگاه مهرالبرز، استفاده شده است. در مرحله نخست به کمک چک لیست، شایستگی هایی که بیشترین هماهنگی را با مدل فوق داشتند تعیین و به کمک سه مولفه مورد بحث در سه بخش دسته بندی گردید. در مرحله دوم با توجه به تفکیک شایستگی ها، پرسشنامه میان اعضای هیئت علمی که در حوزه یادگیری الکترونیکی فعالیت دارند، توزیع گردید و پس از تکمیل، برای تجزیه و تحلیل جمع آوری شد. نتایج حاصل از آزمون پرسشنامه اول منجر به تایید و حذف برخی از شاخص های سه مولفه اصلی شد و در نهایت پرسشنامه اصلاحی در میان دانشجویان دانشگاه مهرالبرز توزیع گردید. نتایج ضریب همبستگی حاکی از وجود ارتباط معنادار میان مولفه های شایستگی اعضای هیئت علمی در محیط مجازی بود. همچنین ابعاد و مولفه های شایستگی از دو دیدگاه استادان و دانشجویان مورد بررسی قرار گرفت و از این دو دیدگاه الویت بندی گردید.